A o tym zaś, jak wyglądała szkoła w Miechowie w XIX w. opowiada w swoich wspomnieniach J. Pycia:
"Szkoła miejska mieściła się w gmachu poklasztornym we wschodnim czworoboku na piętrze, zajmowała jeden pierwszy pokój przy schodach, resztę pokoi zajmował nauczyciel. Na dole pod szkołą mieszkał organista i służba kościelna. Liczba uczniów dochodziła do 60. Chodziliśmy do szkoły pieszo, lekcje trwały od godziny 9 do 2 lub 3 godziny z przerwą obiadową. Obiad co jakiś czas jadaliśmy u nauczyciela, ale bratu się nie podobało, że wciąż były pierogi z kapustą. (…)

W trzecim i ostatnim oddziale zajmującym aż jedną ławkę przy drzwiach siedzieli długoletni zdobywcy nauki, a między nimi i brat starszy. Pisał ładnie, przepisując nauczycielowi całą korespondencję szkolną, chodził mu po papierosy do sklepu (..), na pocztę i t d., na co patrzyliśmy z zazdrością.

Podczas wielkich zasp śnieżnych przywożono nas do miasta, często jednak w tych zaspach konie wyrzucały nas z sanek, uciekając do miasta, a my z trudem wygramoliwszy się ze śniegu biegliśmy za nimi.
(…)
Nauczycielował Szcześniak, więcej dbały o skórę i ręce uczniów, które tłukł linją, niż o głowę.(...)

Szkoła w Miechowie nie miała wychodka, gdyż nauczyciel nie pozwalał uczniom korzystać z wychodka na końcu korytarza naprzeciwko kuchni. W nagłych wypadkach odbywały się wyścigi za magazyn wojskowy (kino) (…)

Autor zdj. R. Deńca
Tekst powstał w oparciu o pozycje: „Ziemia Miechowska w dziejach polski. Dziedzictwo i perspektywy”, redakcja Andrzej Waśko; J. Pycia „Nad Cichą”